Güneş ve Rüzgâr

Bir gün rüzgâr Güneş’le konuşuyormuş. Rüzgar, Vuvv… Ben senden daha güçlüyüm demiş.

– Öyle mi? Demiş Güneş.

– Elbette demiş rüzgâr. Bunu sana göstereceğim. Bak şu aşağıdaki yaşlı adamı görüyor musun?

Güneş eğilip bakmış.

– Görüyorum diye cevap vermiş.

Rüzgâr gururla:

– Gör bak! Onun ceketini çıkaracağım diye konuşmuş.

Güneş:

– Peki o zaman demiş. Haydi dene bakalım.

Sonra bulutların arkasına çekilmiş. Merakla rüzgârı izlemeye başlamış. Rüzgâr bütün şiddetiyle esmiş. O estikçe yaşlı adam üşümüş. Üşüdükçe paltosuna sarılmış. Rüzgâr buna öfkelenmiş. Daha da şiddetli esmiş. Bu kez adam da paltosunu daha sıkı tutmuş. O ne kadar şiddetli estiyse adam da paltosuna o kadar çok sarılmış. Çünkü çok üşüyormuş. Rüzgâr sonunda pes etmiş.

Bu kez sıra Güneş’e gelmiş. Güneş bulutların arkasından çıkmış. Yaşlı adama sıcacık gülümsemiş. Yeryüzünü iyice ısıtmış. Adam pek sevinmiş. Yeryüzü ısındıkça adam da ısınmış. O da gülümsemeye başlamış.

“Artık paltoya ihtiyacım kalmadı” diye düşünmüş. Ve paltosunu çıkarmış. Güneş rüzgâra dönerek:

– Gördün mü demiş. Nazik olanlar zorbalardan her zaman daha güçlüdür.